Historiek
De geschiedenis van het klooster
Generaties kinderen hebben het eerste contact met het werkelijk leven gehad bij de "Maseurkes" . Iedere echte St.-Denijzenaar heeft zo zijn eigen herinneringen aan die periode. Zeker als hij de legendarische zusters "Pelagie" of "Juliana" heeft meegemaakt.
Generaties hebben ook de laatste zorgen ontvangen van de zusters. Dag en nacht waren ze ter beschikking om gestorven parochianen op te baren. Generaties jonge meisjes hebben hun lagere en middelbare opleiding gekregen van de zusters.
Generaties ouderen hebben hun laatste levensjaren doorgebracht bij de zusters.
De zusters zijn in de loop der jaren vergroeid met St.-Denijs, en het klooster is niet meer weg te denken uit ons dorpsbeeld...
Naar Ewald Delbaere uit "Sint-Denijs-Westrem in beeld"
Van klooster tot woonzorgcentrum
In 1827 huurde de toenmalige Pastoor De Lavie, een huis in de Borluutwegel en plaatste daar 30 spinnewielen. Dit was een werkhuis, waar kinderen leerden spinnen en als goedkope werkkrachten de opkomende Gentse textielindustrie van weefgaren voorzagen.
Daar de juffrouwen, die in het spinwerkhuis dienst doen, intussen besloten hebben, onder impuls van De Lavie, een religieuze gemeenschap te stichten, bouwt men in 1832 een klooster in de Kerkstraat. Als regel nemen zij die van de H. Vincentius à Paulo. De basisstellingen van deze regel zijn: Armoede, Zuiverheid en Gehoorzaamheid.
Het gaat het klooster voor de wind, en de gemeenschap telt in 1861 een dertigtal zusters.
Op het einde van de jaren zestig breekt een grote bouwperiode aan. In 1869 wordt de eerste steen gelegd voor een nieuwe kapel. Deze kapel staat momenteel op de speelplaats van de school, en wordt gebruikt als polyvalente ruimte.
Geleidelijk aan wordt het klooster een dorp op zichzelf. Voor het grootste gedeelte staat men in voor de eigen behoeften. Men beschikt over een boerderij, bakkerij, schoenmakerij, schrijnwerkerij, wasserij enz.
In 1927 bestaat de congregatie 100 jaar. Moederhuis en bijhuizen tellen samen 152 religieuzen, onder wie 60 gediplomeerde onderwijzeressen. Ze hebben de zorg voor 120 betalende bejaarden en 163 door de COO (beter gekend als OCMW) geplaatste ouderen. Voor de bezielers van het klooster voorwaar 100 jaar waar men trots op kon terugblikken.
Voor O.L.Vrouw van Lourdes, onder wiens bescherming het klooster in 1940 was geplaatst, wordt in de hof een grot als bedevaartsplaats opgericht. Dit uit dankbaarheid na 52 maanden van bezetting door de Duitsers. Deze grot is nog steeds in onze tuin te zien.
Een sprong in de tijd
In 1971 werd beslist om in de kloostertuin een rusthuis te bouwen. In 1973 werden de eerste kamers bewoond en in 1975 werd het rusthuis erkend door de overheid voor 65 woongelegenheden (WGL).
In 1998 werden verbouwingswerken uitgevoerd. De polyvalente zaal en bijkomende woongelegenheden werden gebouwd.
In 2000 werd het beheer door de stichtende congregatie overgedragen aan de VZW Zorg-Saam Zusters Kindsheid Jesu. De oospronkelijke congregatie bleef wonen in het klooster dat geïntegreerd is in het woonzorgcentrum.
Op 4 november 2008 werd een nieuwe vleugel (2x31 WGL) in gebruik genomen.
Het klooster dat in de jaren 70 gebouwd werd is ondertussen groot voor de huidige kloostergemeenschap. Vandaar dat de congregatie beslist heeft de directeurswoning om te bouwen tot een comfortabel klooster. Momenteel is dit bewoond door vijf zusters.