In het woonzorgcentrum sprankelt de kerstboom. Kerstmuziek speelt op de achtergrond en de bewoners zitten gezellig bij elkaar met een hapje en een drankje. Een van de medewerkers geeft een duwtje aan de pastorale werker en vraagt: “Wat zouden onze mensen nu eigenlijk nog geloven van kerst? Bedoel, is het nog relevant de dag van vandaag?” De pastorale werker glimlacht en zegt: “We zullen het hen eens vragen.”
Hij keert zich naar de groep, tikt op zijn glas en roept: “Mensen, zeg eens wat jullie vinden van kerst. Wat is de kerstboodschap? Raf, begint gij eens?”
Raf aarzelt niet. Hij staat recht en roept “wees positief, dan komt alles goed.”
“Ja, maar ge moet ook iedereen zichzelf laten zijn, he?” reageert Yvonne.
“Dat is verbondenheid, lieveke,” zegt Henry zachtjes.
“Ik zou zeggen dat alle mensen die voor ons zorgen, ook goed voor zichzelf moeten zorgen anders komt het niet goed,” zegt Jeanneke verlegen.
“We helpen elkaar, he, en elke dag is er ook een om plezier te maken,” spreekt Jeroen, de verpleegkundige, met een knipoogje.
“Dat moeten we meer doen, het slechte vergeten, kijken naar de toekomst en met elkaar overeenkomen,” oppert Daniël krachtig.
“Wat is kerst voor u, pastoor die gene pastoor zijt?” vraagt Paula met lichtjes in haar ogen.
“Alles wat jullie zeiden en nog veel meer. Het kindje Jezus dat geboren werd, glimlacht, denk ik, omdat we elkaar graag zien, elkaar vrede toewensen en zelfs hopen op de kracht (en de centjes) om elkaar cadeautjes te kunnen geven. Vrede, liefde en vriendschap is nooit achterhaald. Het is niet alleen de boodschap van kerst, het is een altijddurend geschenk dat we mogen ontvangen en aan elkaar mogen doorgeven. We mogen iedere dag dat kindje in ons groeten.”
Even wordt het stil, heel stil… tot Raf luid roept: “Ik wens je alle goeds, bijzonder in dat geloof.”
John Miller, pastor wzc Onderdale
Gebaseerd op citaten van bewoners en personeel